Komande søndag kjem lovsongsteamet frå Zoar på Halsnøy for å vera med oss på gudstenesta. Då er det Otto Benjaminson som skal tala. Etter gudstenesta blir det servert eit enkelt måltid. Alle er velkomen!
Tema for denne søndagen er «det kristne håpet». Me har alle forhåpningar til 2023. I det store bilete håpar me på fred i verda, at dei store konfliktane kan avblåsast og at ting kan normaliserast. Det er lov både å håpa på og be om det. På personleg plan kan det vera andre ting me håpar på: god helse, ein studieplass, ja på eit frieri, fred i heimen osv.Vel, ingenting av dette er sjølvsagt. Det kan vera at slike håp ikkje blir oppfylte, men går du til Jesus Kristus med forhåpningane dine, auka sjansane for suksess.
Og så er det slik at nesten alle håpar på eit evig liv i himmelen etter døden. Men skal dette håpet realiserast, må me tru på Jesus. For han er den einaste vegen til Far og farshuset. Jesus inviterer oss til å følgja seg der han går, og følgjer me han, går me trygt mot farshuset sjølv om vegen han fører oss kan vera smal og kronglete.
Som kristne har me eit anna håp som ingen andre har: Me håpar på kristen vekking, på at folk skal oppdaga Jesus, at dei skal forstå at dei utan Jesus står i ein tapt stilling (for å låna eit uttrykk frå sjakkverda) og at det berre er gjennom han dei kan koma til Gud, få evig liv og bli frikjente i den store dommen som kjem. Det håpar me på for 2023, som me gjorde det for 2022. Men ein dag skjer det, og då vil skarar av menneske vil koma til Kristi kyrkje og Jesu kross for å kasta av seg syndene sine og starta på eit liv i rettferd etter Guds standard.
Eldre episodar finn du på menylinja øvst på sida
6.januar 2023
Kjære lesar!
Må 2023 bli eit godt år for deg og alle du er glad i. Me lever i utfordrande tider. Gamle mørke åndskrefter har reist seg i verdspolitikken, Ukraina er blitt overfalt, og den globale freden er truga. På denne mørke bakgrunnen er det me dette året feirar både jul og nyttår. I 2023 blir det viktigare enn nokon gong at me held oss nær til Jesus, ber for verda, forkynner fredens evangelium og mobiliserer for å hjelpa dei som er råka av krig og ulukke. Slik kan dette bli eit spennande år. I Ukraina vender folket seg til Gud, og det blir fortalt om under som skjer. Tenk om folk i Noreg også i større grad kan begynna å orientera seg mot Gud? Det er vårt håp og vår tru at det skal skje, og det er det me arbeider for også dette året. På julafta tente me T-lys i Kristkyrkja og plasserte på ein kross av stein som eit symbol på at lyset og håpet for oss menneske er å henta frå Kristi kross. Der, i lyset frå Kristi kjærleik, blir vondskapen avslørt som det han er, og me held oss til «ordet om krossen» som har kraft i seg til å frelsa alt som frelsast skal.